17. rocznica śmierci dra Emila Kowalczyka

Moja Orawo

nie idź w zycie

bez obziyranio

sie w downoś

i sukoj tam

nie popiołu

a ognia.

[E. Kowalczyk, fragment wiersza „Moja Orawo”]

Dziś, 23.02.2022 roku, mija 17 rocznica śmierci dra Emila Kowalczyka – regionalisty, poety, pedagoga i działacza społecznego; jednego z największych autorytetów na Orawie. Jego cnoty powinny być dla nas wyznacznikiem, Jego poezja, stale aktualna – drogowskazem.

Emilu, tak bardzo brakuje nam Twojej mądrości w dzisiejszym, wartkim świecie.

Pamiętamy.

Emil Kowalczyk

17.12.1941 – 23.02.2005

Emil Kowalczyk urodził się w Lipnicy Wielkiej. Ukończył Liceum Pedagogiczne, a następnie studia polonistyczne 1971 roku w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie, gdzie uzyskał tytuł magistra filologii polskiej. Pracę doktorską na temat: „Środowiskowe funkcje literatury regionalnej na przykładzie polskiej Orawy” obronił w 1981 r.

Swoją pracę zawodową związał ze Szkołą Podstawowej nr 4 w Lipnicy Wielkiej Przywarówce, gdzie był długoletnim dyrektorem, doskonałym polonistą i wychowawcą. Szkoła ta obecnie nosi jego imię.

Utworzył tutaj Dziecięcy Zespół Regionalny „Orawianie” im. Heródka. Zespół ten zdobył wiele nagród w kraju i zagranicą (występował m.in. w Niemczech, Turcji, Japonii).

Emil Kowalczyk był publicystą i poetą, autorem trzech tomików: „Napij się orawskiego ciepła” (1991), „Dookoła smreków paciorki” (1994) oraz „Mos Ty serce orawskie” (2005). Pośmiertnie wydano antologię poezji dra Emila Kowalczyka pt. „Na orawskiej pogródce” (2019).

Jest autorem wielu publikacji prasowych o tematyce orawskiej. Twórca i autor „Gminnych Nowin”.

Zasłynął jako działacz społeczny, Przez cztery kadencje pełnił funkcję Przewodniczącego Rady Gminy Lipnica Wielka, był inicjatorem powstania Liceum Technicznego i pierwszym dyrektorem, pełnił ważne funkcje w wielu organizacjach i stowarzyszeniach.

Za swoją pracę został wyróżniony wieloma odznaczeniami, m.in.: Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej.

Był przede wszystkim człowiekiem niezwykle wrażliwym, skromnym, pracowitym, uczynnym, cieszącym się dużym autorytetem.

Zmarł 23 lutego 2005 roku, spoczywa na lipnickim cmentarzu.

źródło: „Lipnica Wielka na Orawie na przestrzeni dziejów”.

Drukuj stronę Drukuj stronę