70-lat Babiogórskiego Parku Narodowego – teksty jubileuszowe (turystyka)

Rozwój turystyki zaczął się na początku XX wieku, kiedy na obszarze Babiej Góry powstało kilka ważnych szlaków turystycznych. Większość z nich przetrwała do dnia dzisiejszego. W 1897 roku niemieckie towarzystwo turystyczne Beskidenverein (BV) zaczęło dodawać do każdego koloru szlaku po dwa białe paski z góry i z dołu.

Polacy również aktywnie włączyli się w znakowanie babiogórskich ścieżek. Dzięki swojemu wielkiemu zaangażowaniu Hugo Zapałowicz wyznakował w 1906 roku w rejonie Zawoi i Babiej Góry 40 km szlaków turystycznych, w tym również szlak wiodący z Suchej Beskidzkiej przez Magurkę do Zawoi Centrum, uważany za najstarszy polski szlak w Beskidach.

W 1905 roku na południowych stokach około 700 metrów od szczytu Babiej Góry towarzystwo Beskidenverein rozpoczęło budowę schroniska górskiego, pierwszego murowanego schroniska na Babiej Górze. Ekspansja Niemców w tym rejonie wkrótce spotkała się z odpowiedzią ze strony polskiej. Przez kilka miesięcy toczyła się tak zwana „wojna na pędzle”, polegająca na wzajemnym zamalowywaniu znaków turystycznych.

Podczas każdej z dwóch wojen światowych ruch turystyczny na obszarze Babiej Góry ulegał znacznemu zahamowaniu – aż do 1953 roku rejestrowano niewielką liczbę turystów. Dopiero złagodzenie przepisów o ruchu ludności w strefie przygranicznej, a także utworzenie Parku otworzyło drogę do pełnego rozwoju babiogórskiej turystyki. 

Położenie Babiej Góry na przecięciu ważniejszych tras turystycznych określa jej główną rolę w organizacji turystyki. Na wschodzie Babia Góra łączy się z Pasmem Policy, a na zachodzie z Pasmem Jałowca i Pilska. Wybudowanie w 1968 roku drogi biegnącej przez Przełęcz Lipnicką i łączącej Zawoję z Zubrzycą spowodowało lepszą dostępność turystyczną masywu, a więc wzrost liczby turystów na wchodzących na babiogórskie szlaki. Dzięki tej drodze uzyskano też najkrótsze połączenie Śląska z Tatrami. We wsiach u podnóża Babiej Góry, po jej północnych i południowych stokach, na początku lat sześćdziesiątych XX wieku zaczęły intensywnie rozwijać się bazy: noclegowa, gastronomiczna i sportowa.

Drukuj stronę Drukuj stronę