08. czerwca 2022 r. to ważna data dla Szkoły Podstawowej Nr 1, która nosi imię św. Królowej Jadwigi, bowiem w tym dniu szkoła obchodziła 25-tą rocznicę przywrócenia imienia szkole. Ze względu na uroczystości odpustowe Święto Patrona odbyło się w szkole 09.06.2022r.O godz. 8.30 uczniowie SP1 zgromadzili się w budynku szkoły, by móc podziwiać przedstawienie przygotowane dla uczczenia Wawelskiej Pani, zaś o godz. 10.30 wychowankowie wraz ze sztandarem i nauczycielami udali się do Kościoła, który znajduje się w pobliżu szkoły i jest pod wezwaniem św. Jadwigi Królowej, na uroczystą Mszę świętą, którą odprawił ks. Proboszcz A. Pawlak. Podczas pieśni na wejście pan Dyrektor Łukasz Klozyk w asyście nauczycieli: p. A. Klozyk i p. E. Karkoszki złożył kwiaty przed obrazem św. Królowej Jadwigi. Homilię wygłosił ks. Proboszcz. W swoim kazaniu zwrócił on uwagę na wartości, którym hołdowała Jadwiga, a mianowicie: wiarę, naukę, modlitwę i całkowite zawierzenie swojego życia Bogu. Podkreślił również rolę rodzica i nauczyciela w kształtowaniu młodego pokolenia.
Nabożeństwo to ubogacił śpiew scholi oraz p. K. Michalak i T. Kurnat. Zaś o oprawę Mszy św. zadbała p. katechetka I. Rószczka – Wojdyła, która przygotowała uczniów do czytania, modlitwy wiernych, zaśpiewania psalmu i złożenia darów.Po uroczystej Mszy św. ks. Proboszcz zaprosił wszystkich Gości na przedstawienie do szkoły. Tam miał miejsce dalszy ciąg uroczystości. Przybyli złożyli swoje podpisy w księdze pamiątkowej i otrzymali w prezencie sadzonkę białej lilii, by kwitła, cieszyła oko i przypominała o Patronce. Po przejściu na salę gimnastyczną Pan Dyrektor przywitał zebranych gości, którzy uświetnili swoją obecnością Święto Patrona szkoły. Z ramienia Urzędu Gminy udział wzięli Wójt Gminy Lipnica Wielka p. Mateusz Alojzy Lichosyt, Przewodniczący Rady Gminy p. Andrzej Karkoszka, st. wizytator Kuratorium Oświaty p. Marzena Bąk, wieloletnia Dyrektor szkoły p. Danuta Pastorczyk, Dyrektor SP2 p. Edyta Mikłusiak, Dyrektor SP3 p. Ewelina Palenik, Przewodnicząca Zarządu Koła Polskiego Stowarzyszenia na rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną w Jabłonce p. Zofia Palenik, Dyrektor Ośrodka Rehabilitacyjno- Edukacyjno- Wychowawczego w Jabłonce p. Katarzyna Zachwieja, ponadto członek Kapituły wyróżnienia Medalem Św. Łukasza i Przewodniczący Gminnej Rady Seniorów p. Franciszek Sojka, p. Danuta Sojka – emerytowany nauczyciele szkoły, zaś zacnych księży reprezentował ks. Proboszcz Andrzej Pawlak. Przybyli również p. Franciszek Pindziak, przyjaciele szkoły: p. Renata Martyniak, p. Janina Wnęk, emerytowani pracownicy szkoły: p. Maria Michalak, p. Eugeniusz Michalak, Prezydium Rady Rodziców wraz z Przewodniczącą Jolantą Kupczyk, Grono Pedagogiczne SP1 i pracownicy obsługi.
Pan Dyrektor w swej przedmowie zwrócił uwagę na fakt, iż Patron stanowi dla całej społeczności szkolnej niepodważalny wzór do naśladowania. Zaprosił wszystkich obecnych do obejrzenia przedstawienia, montażu słowno – muzycznego przygotowanego przez panią Edytę Karkoszkę i p. Agnieszkę Klozyk. Widowisko rozpoczęło się od sceny narodzin Jadwigi – córki królowej Elżbiety Bośniaczki i króla Ludwika z rodu Andegawenów. Król ma dylemat, bowiem narodził się kolejny potomek rodu płci żeńskiej. Para królewska postanawia jednak zawierzyć Bogu i przygotować wszystkie trzy córki na władczynie.
Kolejna scena dotyczy edukacji Jadwigi i jej sióstr. Oto król Ludwik wprowadza małą królewnę Jadwigę do sali, w której guwerner – uczona naucza królewny: Katarzynę i Marię. Jej to król powierza Jadwigę i edukację dynastii Andegawenów. Mała królewna prowadzi tez dialog z siostrami na temat swojej przyszłości.Z kolei następuje zmiana nastroju i muzyki. Z lekkiej, dworskiej, która do tej pory towarzyszyła aktorom, przeradza się w smutną i żałobną, bowiem na scenie pojawia się sarkofag króla Ludwika Andegaweńskiego. Biskup oddaje mu cześć, a mała Jadwiga dziecięcym głosikiem prosi ojca o opiekę i chwali zalety zmarłego. Do królowej Elżbiety przychodzą zaś panowie z Polski – magnat i szlachcic, i domagają się jednoznacznych decyzji w sprawie przyszłości naszego narodu. Królowa Elżbieta wypełnia testament pozostawiony przez męża i desygnuje Jadwigę na polską królową. Ostatnia scena przybliża nam postać Pani Wawelskiej jako opiekunki ubogich, jej miłość do Boga i ludzi, działalność polityczną i religijną. W scenie IV widzimy dorosłą Jadwigę w komnacie królewskiej na Wawelu, modlącą się przed czarnym krucyfiksem. Z kolei przywołuje ona służącą, bowiem pragnie umartwienia i przeżycia postu, zakładając na swoje ramiona włosienicę. Tutaj także następuje rozmowa z uczonym i Jadwiga dowiaduje się o złym stanie finansowym uczelni krakowskiej. Uczelnia założona przez króla Kazimierza stoi na skraju bankructwa, więc królowa przekazuje swoje kosztowności, by ratować akademię, a tym samym przyszłość kraju, który powinien wzrastać na wiedzy i mądrości. Jadwiga podejmuje też posłańca i zleca tłumaczenie Księgi Psalmów na język polski, przywołuje skrybę, któremu dyktuje list do papieża w spawie utworzenia fakultetu teologii na uniwersytecie w Krakowie, zapytuje o pomoc w złocie z królewskiego skarbca dla szpitali. Do królowej przybywa też król Władysław Jagiełło i rozmawiają o sytuacji politycznej i zagrożeniu ze strony Krzyżaków. Jadwiga za wszelką cenę chciała zapobiec wojnie z Zakonem, zatem po oddaleniu się króla do swojej komnaty wzywa ponownie skrybę, by podyktować mu kolejny list do Wielkiego Mistrza. Obiecuje ze swej strony pokój i przestrzega przed gniewem Bożym w przypadku wywołania konfliktu zbrojnego. Scenę kończą słowa królowej skierowane do skryby: „Tak bardzo pragnę, aby ten naród budował swoją siłę na wiedzy, sprawiedliwości i mądrości”. Prosi, by po jej śmierci oddano wszystko, co do niej należy, na rozwój Akademii Krakowskiej.
Całość przedstawienia została zwieńczona odśpiewaniem przez aktorów hymnu szkoły „Cicha, skromna, zamyślona”. Wspaniała scenografia do scen, nastrojowa i przejmująca muzyka, zasługująca na uznanie gra aktorów – uczniów, a także godne zastanowienia hasło widniejące w tytule, a stanowiące część dekoracji tego dnia, to tylko niektóre z atutów tego przedstawienia. Niecodzienny występ wszystkich aktorów został nagrodzony brawami zebranych. Pan Dyrektor Łukasz Klozyk podziękował uczniom za grę, a pani E. Karkoszce i A. Klozyk za przygotowanie tego pouczającego spektaklu. Osobami zaangażowanymi w przygotowania byli również p. M. Tlałka, p. A. Skoczyk, p. M. Machajda i p. D. Mateja. Owocem pracy całego zespołu było widowisko traktujące o Wawelskiej Monarchini, które przybliżyło zebranym postać Królowej Jadwigi, a także pomogło wrażliwemu odbiorcy dostrzec piękne, ginące dziś cechy reprezentowane przez samą królową, jak również przez króla Władysława Jagiełłę, m.in. honor, dobro ojczyzny, służbę dla kraju, ofiarność i uczciwość oraz miłość do tego najbardziej potrzebującego.
Z kolei wystąpił Wójt Gminy Lipnica Wielka p. M. Lichosyt wraz z Przewodniczącym Gminy A. Karkoszką i członkiem Kapituły wyróżnienia Medalem Św. Łukasza F. Sojką, by wręczyć na ręce Dyrektora Ł. Klozyka Medal Św. Łukasza, który przyznali dla szkoły członkowie Kapituły Medalu. Oni to odznaczyli Szkołę Podstawową nr1 im. Św. Królowej Jadwigi uwzględniając jej wkład, zaangażowanie oraz ofiarność na rzecz rozwoju Wielkolipnickiej Gminy. Następnie dyrektor odczytał list od byłej Dyrektor Szkoły, Stanisławy Potoniec, która nie mogła uczestniczyć w uroczystości, lecz skierowała ciepłe słowa do społeczności szkolnej.Po czym głos zabrali zgromadzeni goście, którzy dziękowali za zaproszenia, gratulowali wspaniałego występu i zdobycia prestiżowego wyróżnienia, jakim jest Medal Św. Łukasza. Zgodnie orzekli oni, że udział w tej uroczystości jest dla nich swoistą lekcją, jak żyć, z kogo czerpać siły do dalszej pracy i jakie wzorce wskazywać młodemu pokoleniu.
Na zakończenie tego, jakże pełnego wrażeń spotkania pan Dyrektor Ł. Klozyk podziękował jeszcze raz wszystkim uczniom i pracownikom szkoły za zaangażowanie, trud i pomoc w zorganizowaniu święta Patrona szkoły, a gościom i rodzicom za przybycie i wspaniałą atmosferę. Chwila ta z pewnością na długo pozostanie w naszej pamięci, a Królowa Jadwiga, którą od początku nazywano Gwiazdą Polaków, niech rozświetla nam ciemności i wskazuje drogę wiedzy, sprawiedliwości i mądrości, którą warto kroczyć.
mgr E. Karkoszka